Özellikle yaş alan insanlar tarafından yöneltilen “Siliniyor mu bu?”, “Anlamı ne?” gibi sorular, her dövmeli insanın sık sık karşılaştığı tepkiler. Yaş almış insanlar gibi, bazı kişilere tuhaf gelebilen dövme, Fukushi Masaichi adlı doktor için ise çok başka anlamlar ifade ediyordu. Doktor, yüzlerce dövmeli insanın derisini koleksiyon hâline getirmişti.
Günümüzde neredeyse herkesin vücudunun bir bölgesinde görebileceğimiz dövme; bazıları için bir estetik algısı, bazıları için yaşam tarzı, bazıları için sembolik bir anlam, bazıları için ise sadece eğlenceli bir deneyimken Doktor Masichi için tuhaf sayılabilecek bir ilgi olmuştu.
Masichi, Dünya’yı gezip dövmeli insanlarla konuşarak öldüklerinde onların derilerini almak için anlaşmalar yapıyordu. Nitekim amacına da ulaşıyordu. Çok sayıda dövmeli insanın derisine sahip olmuştu.
Masaichi’nin tıbba olan ilgisi, onu başka yollara sürüklemişti ve kendini ölü insanların derilerini saklarken bulmuştu.
1878 yılında doğan Fukushi Masaichi isimli doktor, tıbba büyük bir ilgi duyuyordu. Tokyo Üniversitesinde okuduktan sonra Japon Patoloji Derneği’ni kurarak frengi hastalığı üzerinde çalışmaya başladı.
Patolog, frengi üzerinde çalışırken bir şey fark etti; dövme mürekkebi, hastalığın yarattığı cilt hasarını giderebiliyordu. Bunu fark etmesi üzerine bir dönüm noktası yaşadı ve 1907 yılında dövmelere merak sarmaya başladı. Özellikle Japon mafyası Yakuza’nın üyelerinin sahip olduğu dövmelere çok fazla ilgi duyuyordu.
Pek çok dövmeli insanla tanışarak onlarla anlaşmalar yaptı.
Çoğunlukla alt kesimin yer aldığı Tokyo’daki Mitsui Memorial Hastanesi’nde çalışırken birçok gangster ve alt sınıf işçi gibi insanlarla tanıştı. Bu insanların neredeyse hepsinin dövmesi vardı.
Dünyanın birçok yerine gidip dövmeli insanlarla konuşan doktor, onlar öldükten sonra derilerini alabilmek için para teklif etti. Hatta, maddi durumu çok iyi olmayanların yaptıracağı dövmelerin ücretlerini bile karşıladı. Bazılarına, tüm vücut dövme yaptırmaları için çokça para ödedi. Kendisinin ise bir tane bile dövmesi yoktu.
Yüzlerce deri biriktiren doktor, işini sanata dönüştürüp bir sergi bile açtı.
Ölen dövmeli insanların derilerini alan doktor, 2000 insan derisi topladı ve 3000’den fazla fotoğrafla bunları belgeledi. Bu derileri, vücuttan soyup sinirleri ve dokuları kazıyordu. Daha sonra cildi geriyordu ve kuruması için bekliyordu. Gliserin ya da formaline kullanarak onları saklamayı başarıyordu.
Bir hava saldırısı sonucunda koleksiyonundan yalnızca 105 tanesi kaldı ve bu kalan paçalarla Tokyo Üniversitesi Tıbbi Patoloji Müzesi’nde halka açık olmayan bir sergi yaptı.
Şimdi dışarıdan bakınca tuhaf görünen Masaichi, tıp camiasında saygıdeğer bir konumdaydı ve dünyanın bilinen tek dövme koleksiyoncusuydu. Ne dersiniz, sizce bu bir sanat mı yoksa tuhaf bir takıntı mı?
