Kadehlerimizi tokuştururken otomatik olarak söylediğimiz “şerefe” sözcüğünün nereden geldiğine dair birkaç teori var. En çok kabul gören ise kelimenin kökeninde yatıyor.
Kimi zaman sevdiklerimizle kahkahalar eşliğinde, kimi zaman romantik bir akşam yemeğinde kadehlerimizi kaldırarak hep birlikte “Şerefe!” deriz.
Artık bir akıma dönüşmüş “şerefe” kelimesi, aslında birden fazla anlamda yorumlanıyor. Bazıları Orta Çağ’a kadar uzanan bir gelenek olduğunu bile söylüyor.
“Şerefe” kelimesinin kökeni nereden geliyor?
“Şerefe” sözcüğü, dilimize Arapçadan geçmiş. Arapça “şaraf” kelimesi; seçkinlik, onur ve yücelik anlamlarına geliyor. Zamanla dilimize geçerek “şerefe” olmuş. En çok kullanıldığı yer ise alkol masasında, kadeh kaldırırken.
Peki neden özellikle kadeh kaldırılırken bu sözcük tercih ediliyor?
Bazı rivayetlere göre Orta Çağ’da zehirlenme korkusu olduğu için kadehleri tokuşturmak, içeceklerin birbirine karışmasına sebebiyet verdiğinden “şerefe” denmesi, karşılıklı bir sadakat göstergesiydi.
Kimi söylentilere göre ise alkol masasında konuşulanların orada kalması için bir tür şeref sözü olarak kullanılıyor. Böylece alkollüyken söylenebilecek veya yapılabilecek utanç/pişmanlık verici şeylerin orada kalması amacıyla sözlü bir anlaşma gibi.
En çok kabul gören ise kelimenin içinde yatıyor.
“Şer” Arapçada “kötülük” anlamına gelirken “ef”, Farsçada “uzaklaşmak” demek. Yani kadehlerimizi kaldırıp tokuştururken “Kötülük masamızdan uzaklaşsın.” diyoruz bir nevi. Şerefe sözcüğü hakkında en çok kabul gören açıklama bu olsa da tam olarak nereden geldiğine dair kesin bir yargı yok.
İlginizi çekebilecek diğer içeriklerimiz:
