Kahkaha kesitleri, bilhassa seyirciyle yeni buluşan ve henüz hit olmayı başaramayan televizyon programlarının vazgeçilmezidir. Ancak kahkaha tufanını yakalayabilmek için seyircilerin bir dahaki sefere güleceğini ummak veya sırf daha komik olsun diye şovun akışını değiştirmek, bu kahkahaları yakalamak için elbette mantıklı değildir.
E hâl böyle olunca televizyoncular tıpkı Avrupa Yakası, Friends, Çocuklar Duymasın gibi yapımlarda olduğu gibi yapay kahkaha parçalarını alarak gerekli kısımlara ekler ve bu noktada farklı çözüm yolları aramalarına gerek kalmaz. Üstelik ekran başındaki seyirciler için de kahkaha dolu bu programlar, daha eğlenceli olduğu hissiyatı uyandırır.
Peki, bu yapay kahkahalar ne zaman ve nasıl ortaya çıktı ve bunu ilk olarak kim akıl etti?
Aslında televizyon programlarındaki kahkahaların kökeni, Friends’ten bile önce 1950’lere kadar dayanır.
Charley Douglass isimli bir ses mühendisi, stüdyo izleyicilerinin televizyon programlarının kayıtları esnasında gerektiği zamanda gülmemelerine ve bunun yanında çok uzun süre ya da çok yüksek sesle gülmelerine takılarak bir çözüm yolu getirmek ister.
Öte yandan bir programa kahkaha eklemek, esasen o zamanlarda da yeni bir şey değildir. Kaydedilmiş kahkaha kullanma tekniği, ilk kez televizyonun ortaya çıkmasından önce radyo programlarında kullanılmıştı.
Douglass ise bu radyo tekniklerini ödünç alarak televizyona uyarladı. Kahkaha kayıtlarını aldı ve kahkahanın gerektiği sürede ve gerektiği ses seviyesinde olmasını sağladı. Bu ses mühendisi, çok geçmeden kahkahalarla dolu bir makineye sahip olmuştu.
Kahkaha efektleri, ilk kez 1950’de The Hank McCune Show’da kullanıldı.
Devamında bir programın belirli anlarına kahkaha ekleme uygulaması popülerleştikçe Douglass’ın gülme parçaları, kısa sürede bir endüstri standardı hâline geldi.
Öte yandan bazı televizyoncular, bu yapay kahkahaları desteklemese de stüdyo seyircisi olmayan bazı programlar bile kahkaha kullanmaktan kaçamadı. Çünkü bu kahkahalar, evdeki izleyiciyi daha geleneksel, toplumsal ve tiyatro benzeri bir deneyime çekmekte bir hayli başarılıydı.
Ayrıca bir televizyon programına kahkaha eklemek, evdeki izleyicilerin kendilerini kanepede otururken sanki daha çok gülen ve mutlu olan insanlarla dolu bir odadaymış gibi hissetmelerini sağladı.
Devamında 1965’te Hogan’s Heroes programı, tek kamerayla ve izleyici olmadan çekildi.
Bu program, izleyici olmadığı hâlde kahkaha efekti eklenmiş ve eklenmemiş iki test versiyonu şeklinde çekildi. Test izleyicileri ise programın, kahkaha efektlerinin olduğu versiyonuna daha iyi tepkiler verdi.
Böylece sonraki 50 yıl boyunca aynı formatta seyircili veya seyircisiz çekilen diğer televizyon programlarına, kahkaha efektleri dâhil edilmeye başlandı.
Fakat 2000’li yılların başında gülme parçalarının kullanımı, izleyiciler tarafından gerçekçi algılanmadığı gerekçesiyle aşamalı bir şekilde kaybolmaya başladı ve birçok popüler program, bunu kullanmayı bıraktı.
