“Bad trip” kavramını hiç duymuş muydunuz? Hayır, bildiğimiz “trip”ten bahsetmiyoruz. İngilizce karşılığı “yolculuk” olan trip’ten ortaya çıkan bu kavram, en basit tabirle zihninizin kötü bir yolculuğa çıkmasını anlatıyor ve bu yolculuk o kadar kötü yerlere gidebiliyor ki hissettiğiniz duygular ve gördüğünüz halüsinasyonlarla kendinizi farklı bir dünyada gibi hissedebiliyorsunuz. Birlikte konunun derinliklerine indikçe biraz rahatsız olabilirsiniz…
Uyuşturucu temelli kimyasal maddelerin kullanımıyla ortaya çıkabilen “bad trip”, çoğu insanın hayatındaki en kötü deneyimlerden biri olabiliyor. Gerçeklikten kopmuş bir şekilde ortaya çıkan halüsinasyonlar ve ürkütücü duygular, sizi bu yolculuğun içinde mahvedebilir.
Bad trip dediğimiz bu rahatsız edici durumun ne demek olduğuna, nasıl bir serüven yaşattığına ve daha önce bu deneyimi yaşamış insanların bu anları nasıl tasvir ettiğini sizin için anlattık.
İlk olarak, psikozun ne demek olduğuna bakalım.
Psikoz, gerçeklikle bağlantımızın koptuğu zihinsel bir durum. Psikoz yaşadığımızda neyin gerçek olup olmadığını anlamayabiliriz, halüsinasyonlar görebiliriz, garip davranışlar veya konuşmalar sergileyebiliriz. Kısacası, düşüncelerimiz ve algılarımız bozulur. “Bad trip” dediğimiz kavramda ise geçici psikotik ataklar yaşarız.
“Bad trip”in etkilerini okumak bile kendinizi rahatsız hissetmenize sebep olabilir.
LSD ve mantar gibi uyuşturucu maddeler, “bad trip”in sebep olduğu halüsinasyonlara yol açabiliyor. “Psikedelik”, yani hayal gördüren bu kimyasal maddeler, sizi o an bambaşka bir dünyanın içindeymişsiniz gibi hissettirebilir ve bu dünya sizin için çok can sıkıcı olabilir!
“Bad trip”e girdiğinizde; kendinizi tuhaf bir düşünce dünyasının ve çevrenin içinde bulabilir, gerçeküstü cisimler veya varlıklar görebilir ve kafanızdaki bu yerden çıkamayabilirsiniz. Hayal etmesi bile insanı epey rahatsız ediyor, değil mi?
Biraz daha detaya inecek olursak…
“Kötü yolculuk” ya da “ölüm tribi” olarak kabaca çevirebileceğimiz bu anlar, bireysel ve değişken. Aynı kişi, daha önce yaşadığı “bad trip”, daha sonra deneyimlediğinden tamamen farklı bir serüven olabilir ve bu yolculuk, herkes için başka gelişebilir.
Daha net tasvir edecek olursak; zamanın durduğunu ya da çok hızlı aktığını hissedebilirsiniz, çevrenizdeki olaylara karşı olumsuz düşüncelerde boğulabilirsiniz, bilinçaltı korkularınız yüzeye çıkabilir, intihara ve cinayete meyil edebilirsiniz, normale dönememe korkusu yaşayabilirsiniz, aşırı paranoyaya kapılabilirsiniz, ani ve aşırı ruh hâli değişimleri yaşayabilirsiniz, sesleri ve/veya görüntüleri içeren olumsuz halüsinasyonlarla karşı karşıya kalabilirsiniz.
Daha önce “bad trip” yaşamış bazı insanlar, deneyimlerini şu şekilde anlatıyor:
Kişi 1: “Duvarlar ve tavan içeri doğru eğildi, her şey eriyordu ve patlıyordu. Duş alan arkadaşım çıplak hâlde koşarak oturma odasına geldi ve “Bacaklarım siyaha döndü!” diye bağırdı.”
Kişi 2: “Duygularımdan tamamen uzaklaşmış gibi hissediyordum. Tavan yüzüyordu, tuhaf girdaplar ve desenler oluşturuyordu ve uzun bir süre boyunca bunun nedenini anlayamadım. Tren istasyonunu bulmak için yolda sendeleyerek ilerledim. Yaklaşık yirmi dakikalık bir mesafe, bir buçuk saatten fazla sürdü. Mısır gevreği paketlerine bakarak epey zaman kaybettim. Bad trip etkisinden çıkmam ise 24 saatten fazla sürdü.”
Kişi 3: “Yolculuk bana bir kamyon gibi çarptı ve anında rahatsız oldum. İlk başta bu sadece belli belirsiz bir rahatsızlık hissiydi ama çok geçmeden işler tuhaflaşmaya başladı; Öleceğime ikna oldum ve kimse beni sakinleştiremedi. Hiç hatırlayamadığım yaklaşık 30 dakikalık bir süre vardı ama sonradan, bana söylenenlere göre, hayatta kalabilmek için tıbbi yardıma ihtiyacım olduğuna ikna oldum. Arkadaşım, ona bunu yapması için yalvardığımdan benim için ambulans çağırdı. Yolculuğunun ortasında bir hastanede kendime gelmek hoş bir deneyim değildi. Son kararım için arafta beklediğimi düşündüm. Bana yardım eden hemşirenin cennete güvenli geçişimi sağlamaya çalışan koruyucu meleğim olduğunu sanıyordum. Eve gitmek mi, yoksa orada kalmak mı istediğimin sorulduğunu hatırlıyorum, eve gitmenin’ Dünya’yı terk etmek ve Tanrı’yla birlikte olmak anlamına geldiğini düşündüm, bu yüzden kalmak istediğimi söyledim. Aslında arkadaşlarım beni oradan çıkarmak istiyordu ama ben bana bir ölüm kalım ültimatomu verildiğini sanıyordum.”
Kişi 4: “Masal kitapları diyarındayım. Çizgi film karakterlerinin eğlenmesi, kuşların cıvıl cıvıl olması, tüm bu mutlu şeyler vardı. Ancak arkadaşlarımın söylediğine göre, yerde salya akıtarak spazm geçiriyordum. Biri diğerinden, kusarsam diye bana bir çöp kutusu getirmesini istedi. İşte bu noktada işler daha da kötüye gitti. BAM! Ben bir çöp kutusuydum. Gerçekten bir çöp kutusu olduğuma ikna oldum. Arkadaşlarımla iletişim kurarak onlara bir çöp kutusu olmama, hareket edememe ve konuşamamama rağmen hayatta olduğumu anlatmaya çalışırken saatler geçmiş gibi geldi. Her şey belki 10 dakika sürdü ama hayatımın en korkunç deneyimiydi.”
Kişi 5: “Döngüsel, hiç bitmeyen, dehşet verici düşünceler geçiyordu. Örneğin: “Şimdi öleceğim, kalıcı olarak şizofren olacağım…” gibi. Aniden ortaya çıkan kaygı yükseliyordu. Hayatımda hiç deneyimlemediğim şekilde paniklemeye başlamıştım. Sanrısal, psikotik olmaya ve gerçekten yüksek sesle çığlık atmaya başlamıştım. “DÜNYADAKİ HER ŞEY BİZİ ÖLDÜRMEK İÇİN VAR!” diyordum.”
